در این حد خسته

به درجه ای از عرفان رسیدم که دیگه حوصله ندارم غذا بخورم، خانواده رو هم نمیشه پیچوند دیگه میگم که روزه میگیرم. خیلیم راضین ازم

کمند زلف تو سرحلقۀ نجات من است

روزگاری بود میتوانستم دوباره این حجم مو را تحمل کنم.

آخ که دیگر توانش نیست...

با یه چشمک دوباره، منو زنده کن ستاره

احتمالا امشب چیزی قرار بود از آسمان و آن همه ستاره اش چیزی بفهمم، که اینهمه از ساعت های آغازین شب درگیرشان هستم و هر ثانیه توجهم را به خودشان جلب میکنند.

اما انگار احمق تر از آنم که بفهمم...!